路牌哀歌，我们的悲哀

路牌本无过，何处惹尘埃？为何执著其他语文的使用？

路牌语文使用的闹剧，从头到尾都是吃饱没事干，精力旺盛的政治人物搞出来的事情。它原本就不应该是争议事情。

上周五（24日），槟城州行政议会同意在特定地区安置4语路牌，由于这是民联政治的州属，巫统特别敏感，因为对手是行动党嘛！



从报章（哎，又是《马来西亚先锋报》）发动舆论攻势，主动询问两名现任和前任文物部长，要求对方回应，炒作课题功夫一流。

巫统议员昨日（29日）也大闹国会，打岔文物部副部长邓文村的回答，悲哀！难道没有其他课题比这更重要吗？

槟州政府又不是放弃使用国文，相信也没有违反1963/1967年国家语文法令，因为州政府只是额外增加3种语文的使用，国文路牌继续存在啊。

除非州行政议会者都是傻瓜，没做足功课，或州秘书和州法律顾问提供错误讯息和建议，不然州行政不会草率通过这建议。

另一点必须批评的是，昨日国会出现路牌争执时，为何行动党议员没有挺身而出，以实际例子加以反驳？没做功课？不懂历史？还是缺席国会？

当时行动党峇吉里区国会议员的余德华在哪？为何他不以柔佛州政府安置了20多年的爪夷路牌例子加以反驳？最终劳动身在外国的槟州首长兼秘书长林冠英发文告表不满。

同样的，该党副主席兼两届古晋市国会议员张健仁又在哪里？难道他不知道古晋市区多条道路都有中文路牌吗？而且只有两种语文，即国文和中文，你吹嘛！张健仁也是砂州州议员，本身又是律师，理应懂得辩论和反驳，他去了哪？



就算，余德华和张健仁缺席，其他行动党议员呢？跑去哪里？28名国会议员的出席率有多高？

行动党国会领袖林吉祥应该有所行动，别老是只针对国阵，是时候提升自家议员的水准了。

Papan tanda jalan mesti guna bahasa kebangsaan

KUALA LUMPUR 29 Okt. - Papan tanda jalan mestilah menggunakan bahasa kebangsaan dan ditulis dalam tulisan rumi, kata Timbalan Ketua Pengarah, Dewan Bahasa dan Pustaka (DBP), Kamarul Zaman Shaharudin.

Menurut beliau, berdasarkan Perkara 152 Perlembagaan Persekutuan, bahasa Melayu dan bahasa kebangsaan hendaklah digunakan bagi maksud rasmi.

''Dalam konteks papan tanda jalan, DBP berpendirian bahawa apa-apa yang berkaitan dengannya adalah di bawah maksud rasmi, oleh itu ia hendaklah menggunakan bahasa kebangsaan,'' katanya dalam satu kenyataan di sini hari ini.

Beliau mengulas keputusan kerajaan negeri Pulau Pinang yang meluluskan permohonan Majlis Perbandaran Pulau Pinang (MPPP) untuk memasang papan tanda nama jalan raya dalam pelbagai bahasa bagi kawasan tapak warisan di Georgetown.

Menurut Kamarul Zaman, berdasarkan Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967, bahasa kebangsaan hendaklah digunakan bagi maksud rasmi kecuali bagi perkara yang tertakluk kepada perlindungan yang terkandung dalam Perkara 152 (1) Perlembagaan.

Beliau memberitahu, bagi dokumen rasmi termasuk risalah promosi pelancongan yang dikeluarkan oleh kerajaan, ia juga hendaklah menggunakan bahasa Melayu.

Begitupun jelas beliau, ia boleh diterjemah dalam bahasa lain bagi maksud yang difikirkan perlu untuk kepentingan awam seperti yang dibenarkan oleh Akta Bahasa Kebangsaan 1963/1967.

''Penggunaan bahasa kebangsaan akan menyerlahkan identiti dan jati diri dalam mengekalkan warisan budaya kebangsaan serta mempromosikan bahasa kebangsaan kepada pelancong asing,'' katanya.

Sehubungan itu, beliau menyeru semua pihak menyokong DBP dalam usaha memperkasakan bahasa kebangsaan dan merujuk DBP dalam hal berkaitan bahasa kebangsaan selaras dengan tujuan penubuhan DBP di bawah Akta Dewan Bahasa dan Pustaka 1959 (Akta 213).